Wednesday, February 12, 2014

❤ Suatu Ketika Dahulu di Kampung

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ
Assalamualaikum..

Syukur aku dilahirkan di kampung. Dapat jugak aku merasa macam-macam permainan. Tarik upih, teng2, tuju kasut, tuju tin, konda-kondi. Macam lagi la mainan kanak-kanak kampung seawal tahun 90an main dulu. Seronok tu tak payah cakap. Kalau boleh dari pagi tu nak main dengan kawan sampai la ke malam pun takpe. Tapi maunye kena sound setepek kat muka kalau keluar main tengah2 panas. Fuhh, mendidih okay! Zaman kanak-kanak dulu mana la tahu erti panas. Sekarang dah bosau panjang panas sikit dah riuh sekampung dengar. Kanak-kanak sekarang pun dah tak macam dulu. 
Lokasi : Sawah belakang rumah.
Bayangkan ini dalam gambar dah nampak pokok2 hujung sana tu sayup-sayup jauhnye. Seusia 8 tahun, aku dah berjalan kaki ke hujung sana dengan adik aku yang muda 5 tahun dari aku. Amacam? Gigihkan. Haha! Hujung tu ada jalan besar ada rumah orang. Kebiasaannya petang2 kitorang main area rumah je. Entah macam mana satu petang tu aku ajak adik aku jalan pergi tengok apa yang ada. Balik rumah diam-diam je tak bagitahu sesape pun.
Sepakat! Itu penting. Kalau bagitahu mau kena bebel sebab jalan jauh-jauh. Bahaya okay! Walaupun duduk kampung. Nak pulak jalan tu waktu hampir senja. Mau kena sorok nanti kang. Hoho! 
Sumber : Google. Dekat kampung aku dah takde yang main. 
Musim menuai paling seronok. Sawah dah kering mula la ajak geng main dekat sawah. Main wau, layang-layang, aci ligan (bahasa kedah) atau pun nama saintifik main kejar2. Saintifik tu tak boleh blah! Masa time kering tu ada la trek mesin padi. Lepas tu ada la batang pokok padi yang kering. Main aci sembunyi siap. Balik rumah nak tidur malam mau garu separuh nyawa. Gatai miang padi. 
Banyak la kenangan masa zaman kanak-kanak kat kampung. Ada yang patah tangan, ada yang terseliuh sebab jatuh masa main kejar2. Jumpa kulit ular, jumpa lubang ular, jumpa ikan, jumpa belut. Semua kenangan dah sekarang. Budak2 sekarang pun dah tak lagi main. Seronok duduk kampung nie. Banyak benda boleh main. Habis semua di buat mainan. Tak hirau dah bahaya ke apa. Hanya fikir nak main nak seronok je. Dah senja baru tau balik rumah. Indah!
Rindu zaman kanak-kanak..... ❤ Next Entry.

No comments:

 
© IeykaShahidan